Halloween

Gdy po długiej przerwie w zeszłym tygodniu zaszłam do pracy, okazało się, że w recepcji stoi pokaźnych rozmiarów wystawa nagrobków, w korytarzach na parterze plastikowe pająki utkały syntetyczne sieci, z sufitu sali zebrań zwisają szkielety i już się tworzą quizy na halloweenowe świętowanie pracownicze.

Lubię wszystkie pory roku. Jesienią towarzyszy mi nostalgiczna radość łącząca w sobie dwie tradycje, których zderzenie zupełnie mi nie wadzi. Wyrosłam w kulturze pamiętania o zmarłych, może na tej podstawie pokochałam grzebanie w genealogii (przywracanie twarzy denatom to jest to!). Gdy byłam dzieckiem, zwyczaj trick-or-treat był mi zupełnie nieznany (nie za bardzo był też znany w Irlandii, z której Samhain, pierwowzór Halloween, pochodzi). Mimo to dzisiaj myślę o zwyczajach amerykańskiego Halloween i celtyckiego Samhain nie tylko z sympatią, ale i przyjemnością. Pisałam wielokrotnie przy byle okazji, że lubię chodzić na cmentarze o każdej porze roku, śmieszy mnie obłudne wzdraganie się przed fotografowaniem umarłych w trumnach, czy równie pokrętne twierdzenie, że o zeszłych z tego świata należy mówić tylko dobrze. Śmierć jest częścią życia, wspaniale, że oprócz wspomnienia umarłych istnieje zwyczaj wg którego nagrobek jest elementem wystroju wnętrza. Kpię sobie z wziętego z amerykańskich horrorów przekonania o nienaruszalności grobów, bo jesteśmy chodzącym naruszeniem, oddychamy zmarłymi, pijemy zmarłych, śmierć jest warunkiem powstania nowego życia i rozwoju. Nie ma kawałka ziemi, który nie byłby w przeszłości czymś/kimś innym, życie jest ciągłym recyklingiem. Przekonanie, że są miejsca, gdzie byli zmarli (straszność, podniosłość, poważne miny) i takie w których ich nigdy nie było (kokonik bezpieczny, można uprawiać seks od tyłu, bo zmarli nie patrzą) jest po prostu błędne, nie odzwierciedla rzeczywistości. Śmierć jest powszechnością i była wszędzie.

Żałuję, że nie będzie mnie w Polsce na tradycyjnym grobbingu (przez brak uczestnictwa tracę kontakt z elektoratem w terenie). Jedno marzenie już mi sie spełniło — w zeszły weekend pojechaliśmy z Miłym zobaczyć dubliński cmentarz Glasnevin w jesiennej oprawie. Liczę jeszcze, że wybierzemy się w Samhain na wzgórze Tary. To będzie zależało od pogody i czy małżonek zechce jechać, jak się już dowie, że ja chcę 😁 W Irlandii również jest długi weekend, najbliższy poniedziałek to bank holiday. Dobrego, ciepłego weekendu wszystkim.